رابطه سلامت معنوی با شادکامی در دانشجویان پرستاری

مقدمه: سلامت معنوی به عنوان یکی از مؤلفه‌های مهم سلامت بوده، که بررسی ارتباط آن با شادکامی به عنوان احساس رضایت افراد از زندگی بویژه در دانشجویان به عنوان مدیران و سازندگان آینده هرجامعه ضروری و حائز اهمیت می‌باشد. این تحقیق با هدف، تعیین رابطه سلامت معنوی با شادکامی دانشجویان پرستاری دانشگاه‌های علوم پزشکی و آزاد اسلامی شهر یزد در سال 1394 انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی همبستگی بوده که به صورت مقطعی در دانشجویان پرستاری دانشگاه‌های علوم پزشکی و آزاد شهر یزد در سال 1394 انجام شد. روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع سرشماری بوده و حجم نمونه معادل حجم جامعه (550) نفر در نظر گرفته شد. سلامت معنوی با پرسشنامه Ellison بر اساس سه بعد شناختی، عواطف، کنش و شادکامی با پرسشنامه Oxford با پنج حیطه رضایت زندگی، حرمت خود، بهزیستی فاعلی، رضایت خاطر و خلق مثبت مورد تحلیل قرار گرفته است. مطالعات قبلی روایی و پایایی پرسشنامه‌ها را 94/0 و 92/0 تأیید کرده و نیازی به سنجش مجدد آنها نبود. برای تفسیر داده‌ها از نرم افزار SPSS نسخه 20 و روش‌های آماری توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی) و تحلیلی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی، رگرسیون خطی) استفاده شد. یافته‌ها: میانگین نمره سلامت معنوی و شادکامی در دانشجویان دانشگاه آزاد به ترتیب (16/03± 95/04، 15/67± 45/46) و در دانشجویان علوم پزشکی به ترتیب (13/95± 98/14، 15/39± 50/23) به دست آمد سلامت معنوی دانشجویان با شادکامی رابطه مثبت و معناداری داشت. شدت همبستگی سلامت معنوی با شادکامی در دانشجویان دانشگاه آزاد و علوم پزشکی با ضریب همبستگی پیرسون به ترتیب برابر (0/63= r، 0/001> P) و (0/76= r، 0/001> P) برآورد گردید. که کلیه محاسبات این تحقیق یا سطح اطمینان 95% انجام شد. تمامی ابعاد سلامت معنوی با شادکامی ارتباط معنادار داشت. بیشترین ارتباط را بعد عواطف و کمترین ارتباط را بعد کنش به خود اختصاص داد. نتیجه گیری: سلامت معنوی و شادکامی دانشجویان پرستاری در هر دو دانشگاه بالاتر از سطح متوسط بود و سلامت معنوی 0 با شادکامی رابطه مستقیم و معنا داری داشت. به بیانی دیگر هر چه سلامت معنوی دانشجویان بالاتر بود، شادکامی آنان نیز بیشتر بود. بنابراین می‌توان با برنامه ریزی در راستای ارتقای سلامت معنوی دانشجویان، شادکامی آنان را افزایش داد.